Łubin jako siderat - kiedy siać, a kiedy grzebać

Wielu ogrodników, wypróbowując wiele metod i środków, wróciło jednak do starych i sprawdzonych metod przywracania właściwości odżywczych gleby - za pomocą roślin. Łubin był przez cały czas uważany za najpopularniejszy zielony nawóz, teraz jego popularność znów zaczęła rosnąć. Co więcej, nie tylko przynosi wymierne korzyści działce ogrodowej, ale także prezentuje się atrakcyjnie w okresie kwitnienia.

Zalety łubinu do ogrodu

Najczęściej ogrodnicy używają rocznego łubinu jako zielonego nawozu. Najpopularniejsze są białe, żółte i wąskolistne. Zapotrzebowanie na te gatunki tłumaczy się tym, że posiadają system korzeni palowych, który wnika na głębokość 2 metrów w niższe poziomy gleby, a także faktem, że są one wyposażone w bakterie wiążące azot, które absorbują azot. z powietrza i nasącz nimi glebę.

Wygląd łubinu

Podczas stosowania kompostu z łubinu substancje mineralne i organiczne są dostarczane i gromadzone w glebie. Gleba jest rozluźniona, a mikroflora beztlenowa zostaje zniszczona.

W łubinie niebieskim i żółtym występuje wiele alkaloidów, które odstraszają szkodniki i niszczą patogenne formy grzybów i bakterii, zmniejszają kwasowość gleby, zamieniając ją w obojętną lub lekko zasadową.

Jakie gleby wymagają sadzenia łubinu

Jeśli z gleby wypłukane zostaną prawie wszystkie składniki pokarmowe (najczęściej jest to typowe dla gleby piaszczystej) lub produktywność upraw psiankowatych znacznie spadła w wyniku zubożenia gleby, to zdecydowanie warto posadzić łubin. Roślina jest idealna na gleby ubogie i zubożone, nieużytki i gliny piaszczyste.

Jak pokazuje praktyka, łubin może wzbogacać się w składniki odżywcze, azot i zwiększać żyzność innych gleb, dzięki czemu można bezpiecznie posadzić roślinę na miejscu. W takim przypadku termin należy wybrać osobiście w każdym indywidualnym przypadku, w zależności od zubożenia gleby.

Przed jakimi uprawami należy sadzić jednoroczny łubin

Doświadczeni hodowcy warzyw zalecają sadzenie syderatu łubinu przed psianką, zbożami i truskawkami. Jest również dobrym prekursorem dla truskawek, malin, agrestu, śliwek, wiśni, ziemniaków, ogórków, pomidorów i papryki. W rezultacie wydajność wzrasta kilkakrotnie w porównaniu ze zwykłymi wskaźnikami.

Zmniejszenie kwasowości gleby łubinem

Jakie odmiany łubinu nadają się do roli zielonego nawozu

Niektórzy mieszkańcy lata obawiają się łubinu jako siderata.Boją się, że po posadzeniu rośliny będą problematyczne do usunięcia. Ta opinia wynika z faktu, że dla wielu roślina kojarzy się z wieloletnim lub dzikim łubinem, który występuje na niekończących się polach. W tym przypadku rzeczywiście rozmnaża się przez samosiew, a kłącze przejmuje wszystkie nowe terytoria.

Jednak absolutnie nie jest konieczne sadzenie byliny jako siderata. Specjalnie do tych celów istnieją odmiany jednoroczne, które pomimo tego, że rozmnażają się przez nasiona, nie powodują problemów z terminowym koszeniem. Należą do nich łubin wąskolistny, żółty, biały i białoziarnisty.

Lupin angustifolia (niebieski)

Jedna z najbardziej bezpretensjonalnych odmian. Roślina nie wymaga specjalnej pielęgnacji i doskonale toleruje niskie temperatury, a nawet mrozy. Pomimo nazwy łubin tej odmiany może być nie tylko niebieski, ale także liliowy, a także różowy i biały. Roślina osiąga wysokość półtora metra.

Odmiana wąskolistna lub niebieska

Najczęstsze rodzaje łubinu wąskolistnego to:

• Kryształ.
• Zmiana.
• Nemchinovsky niebieski.
• Siderat 38.

Są również uprawiane jako rośliny pastewne, ale cieszą się dużym popytem jako zielony nawóz. Ze wszystkich wymienionych gatunków najpopularniejszy jest Siderat 38, który jest znany jako żywy nawóz dzięki unikalnym substancjom zawartym w korzeniach.

Łubin wąskolistny jest często stosowany jako nawóz zielony nie tylko ze względu na swoje właściwości, ale także szybki wzrost, odporność na zimno, głęboką penetrację korzeni, spulchnienie i nasycenie azotem górnych warstw gleby.

Lupin żółty (Lupinus luteus)

Roślina tej odmiany jest niska, rośnie nie więcej niż metr wysokości z kwiatostanem przypominającym kłosek o jasnopomarańczowym lub żółtym kolorze. W porównaniu do łubinu wąskolistnego jest ciepłolubny, ale jednocześnie jest w stanie wytrzymać mrozy do -6 ° C. Aby roślina mogła kiełkować, potrzebuje temperatury powietrza co najmniej 12 ° C. Podczas uprawy łubin należy systematycznie podlewać. Najlepiej rośnie na piaskowcach i glinach piaszczystych.

Najpopularniejsze są następujące typy:

• Peresvet.
• Gorodnensky.
• Pochodnia.
• Siderat 892.
• Motyw 369.

Lupinus luteus

Łubin biały (Lupinus albus)

Rocznik dorasta do jednego metra i jest uważany za unikalną roślinę. Łubin biały to bardzo piękny kwiat, dzięki swoim delikatnym liściom i śnieżnobiałym kwiatom, umieszczonym pionowo na łodydze. Ponadto roślina jest wykorzystywana jako doskonały pokarm dla zwierząt. Pod względem zawartości łatwo przyswajalnego białka wysokiej jakości łubin biały przewyższa rośliny strączkowe.

Łubin jest po prostu uważany za zbawienie dla ubogich gleb. Jego potężna łodyga korzenia wnika głęboko w glebę, usuwa stamtąd pierwiastki śladowe i składniki odżywcze, nasycając nimi glebę.

Lubin biały siderat, podobnie jak wszystkie inne gatunki, ma najpopularniejsze odmiany. Obejmują one:

• Gamma.
• Desnyansky.
• Odgazować.

Wadą uprawy łubinu białego jest to, że jest dość kapryśny dla gleby, wymaga systematycznego nawożenia i nawożenia, ale jednocześnie jest bardzo odporny na suszę.

Lupinus albus

Łubin jednoroczny białoziarnisty

Bezpretensjonalna, średniej wielkości roślina o pachnących kwiatach i dużych, bogatych zielonych liściach jest w stanie nasycić ubogie piaszczyste, gliniaste i gliniaste gleby niezbędnymi pierwiastkami i substancjami. Wysokość tego gatunku dorasta do 50 cm, kwiatostany są niebieskawo-białe z żółtymi końcami.

Jak wyhodować łubin jako zielony nawóz

W zależności od zawartości alkaloidów w roślinie izoluje się łubin alkaloidowy i alkaloidowy.Różnica polega na tym, że te pierwsze są gorzkie, a te drugie słodkie, dlatego jako nawóz najczęściej używa się gorzkich i słodkich korzeni, a na paszę dla zwierząt uprawia się na skalę przemysłową odmiany wyjątkowo słodkie.

Łubin alkaloidowy jest generalnie zalecany do sadzenia jesienią lub wiosną. Ale nie należy tego robić wczesną wiosną. Wyjaśnia to fakt, że roślina będzie się rozwijać powoli, a chwasty po prostu ją zmiażdżą. Nie należy zbyt późno opuszczać sadzenia, ponieważ roślina ta również nie będzie tolerować zimna. Podczas lądowania należy wziąć pod uwagę wszystkie te cechy.

Kiedy siać

Łubin należy wysiewać tak, aby przed koszeniem roślina miała czas zakwitnąć i zaczęły na niej tworzyć się fasole, ponieważ to właśnie w tym okresie zgodnie z opisami zielony nawóz gromadził maksymalną ilość użytecznych składników.

Zasadniczo mieszkańcy lata starają się obsadzić swój ogród łubinem około drugiej połowy maja, ponieważ w czerwcu będzie na to za późno. Po wyhodowaniu dowolnych upraw można wysiewać łubin do połowy sierpnia. Wiosną można sadzić dowolne odmiany, ale w sierpniu czas zbierać te, które będą odporne na mrozy.

Uprawa sadzonek

Kiedy zakopać

Wielu początkujących ogrodników, którzy uprawiają łubin jako siderata, nie wie, kiedy siać, a kiedy zakopać roślinę, więc napotykają pewne problemy. Jak pokazuje praktyka, najbardziej optymalny czas na sadzenie rośliny to połowa maja i początek sierpnia.

Jeśli chodzi o zakopywanie rośliny, ważne jest, aby zrobić to na czas, przed kwitnieniem. W przeciwnym razie roślina da nasiona, które następnie będą trudne do usunięcia, ponieważ rozprzestrzeniają się przez samosiew na całym obszarze. Aby uniknąć takiej sytuacji, konieczne jest terminowe zebranie rośliny, czyli jej koszenie. Za najkorzystniejszy okres uważa się początek kwitnienia, czyli w fazie pojawiania się pąków.

W sprzyjających warunkach i terminowym nawilżaniu gleby Lupinus rośnie do początku pączkowania przez około 50 dni, najczęściej do tego momentu trwa średnio około 60 dni.

Podstawowe zasady opieki

Odejście nie powoduje trudności. Najważniejsze jest to, aby gleba była odpowiednia, a wtedy roślina może z łatwością opanować zupełnie inne obszary. Należy zwrócić uwagę na to, że głównie chwasty pojawiają się wcześniej niż roślina kiełkuje, dlatego należy je systematycznie i szybko usuwać.

Kwitnie łubin

Podlewanie i wilgoć

Jeśli lato nie jest suche i pada co tydzień, nie ma potrzeby dodatkowego podlewania łubinu. W przeciwnym razie, jeśli jest gorąco, a ziemia systematycznie wysycha, należy dodatkowo obficie podlać roślinę. Roślinę można podlewać deszczem lub pod korzeniem. Zaleca się dbać o ściółkę po każdym podlewaniu, aby zapobiec pojawieniu się skorupy ziemskiej.

Nawożenie i karmienie

Często ogrodnicy zastanawiają się, jak karmić łubin uprawiany jako zielony nawóz. Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta. Ponieważ korzenie rośliny są nasycone azotem, nie wymaga dodatkowego karmienia. Jedyne, co można zrobić, to jesienią zastosować nawozy potasowe i fosforowe.

Główne problemy podczas uprawy łubinu jako siderata

Wydawałoby się, że nie ma nic łatwiejszego niż wyhodowanie chwastów na miejscu, które świetnie się czuje na wolności i rozmnaża się przez samosiew. Ale kiedy uprawiasz łubin w swoim ogrodzie. Mogą jednak pojawić się pewne trudności. Może się to zdarzyć w wyniku pewnych czynników.

Przed posadzeniem kwiatu należy upewnić się, że gleba nie jest zasadowa, ponieważ najprawdopodobniej nie będzie rosła na takiej glebie.Początkowo roślina utonie w chwastach i będzie się rozwijać powoli, więc trzeba je będzie usunąć. Ale nie powinieneś się tym martwić, ponieważ wkrótce będzie rosnąć, a żadne chwasty nie mogą zakłócać jego rozwoju.

Choroby i ich zapobieganie

Podobnie jak wszystkie rośliny, łubin jest podatny na niektóre choroby. Najczęstsze to:

• Zgnilizna - choroba może zmniejszyć plon i jakość rośliny od 17 do 50%. Zgniłe korzenie i liścienie świadczą o rozwoju choroby. Grzyby z rodzaju Fusarium mogą wywoływać chorobę. Wczesne zastosowanie nawozów fosforanowo-potasowych i zaprawianie nasion może zapobiec problemowi.

Antraknoza na łubinie

• Antraknoza - prowadzi do zniszczenia rośliny do 70 proc. O rozwoju choroby świadczy pojawienie się brązowych lub pomarańczowych plam na liścieniach, które następnie zaczynają rozprzestrzeniać się wzdłuż głównej łodygi.
• Sentoria - na liściach łubinu zaczynają pojawiać się plamy o ospałym brązowym lub bladożółtym odcieniu.

Ponadto roślina może być podatna na choroby bakteryjne i wirusowe, takie jak plamienie bakteryjne i mozaika.

Częste szkodniki

Łubin uważany jest za roślinę odporną, ale mimo to podczas jego uprawy mogą pojawić się pewne problemy związane ze szkodnikami i chorobami. Najczęstszymi szkodnikami są mszyce i larwy much. Mszyce najczęściej pojawiają się, gdy na roślinie przywiązane są pąki. Wykiełkowane larwy much pojawiają się później, kiedy pojawiają się pierwsze pędy. Możesz pozbyć się problemów ze środkami owadobójczymi.

Mszyce na łubinie

Inne problemy i rozwiązania

Często ogrodnicy mają do czynienia z takim problemem, jak powolny wzrost rośliny. Może to być sprowokowane nieodpowiednim składem gleby. Aby wykluczyć taką możliwość, przed sadzeniem należy sprawdzić glebę pod kątem kwasowości. Jeśli w glebie wykryta zostanie reakcja alkaliczna, kwiat nie wzrośnie.

Ogrodnicy często wolą używać łubinu jako zielonego nawozu, aby zwiększyć żyzność gleby. Roślina jest uważana za korzystną i pomaga poprawić właściwości biologiczne gleby i jej plon. W tym przypadku najważniejszy jest wybór odpowiedniego gatunku rośliny i prowadzenie jej uprawy zgodnie z technologią. W przeciwnym razie łubin samosiewny wypełni cały obszar i nie przyniesie oczekiwanego rezultatu.