Rose Benjamin Britten - opis odmiany angielskiej

W 2001 roku brytyjski hodowca D. Austin zaprezentował kolejne arcydzieło selekcji - odmianę parkową Benjamin Britten. W 2005 roku róża otrzymała certyfikat na konkursie w Australii (Certificate of Merit, Australian National Rose Trials, 2005). Teraz jest aktywnie uprawiany przez wielu letnich mieszkańców i ogrodników.

Historia różnorodności

Opis mówi, że odmiana została nazwana na cześć światowej sławy brytyjskiego muzyka E. B. Brittena. Kompozytor, dyrygent i pianista, według encyklopedii, założył festiwal w Aldeborough i jako pierwszy otrzymał Nagrodę im. E. Siemensa, zbliżoną w środowisku muzycznym do Nagrody Nobla.

Całkowicie otwarty pączek

Charakterystyczną cechą tej odmiany jest jej jasny szkarłatny kolor, jakby oświetlony od wewnątrz. Nie jest to typowe dla grupy angielskich róż. Sam D. Austin opisał go jako czerwoną cegłę, ale paleta kwiatów jest znacznie bogatsza. Z wiekiem traci pomarańczowe odcienie, zastępuje je szlachetny szkarłat.

Róża rośnie jako szeroki, rozgałęziony krzew, skłonny do zgrubienia. Pędy są kłujące, elastyczne. Liście są jasnozielone z półpołyskiem. Otwarty, podwójny kwiat (o średnicy 10-12 cm) ma kształt głębokiej miski z jasnożółtymi pręcikami pośrodku. W upale kwiat może stać się mniejszy.

Wysokość krzewu w dużej mierze zależy od miejsca wzrostu. Deklarowane wymiary to 90-100 cm w Rosji, róża Benjamina rośnie znacznie.

Po obfitym kwitnieniu na końcach pędów na początku lata następuje kilka pędzli. Ta odmiana dobrze nadaje się do cięcia. Roślina jest mocna, bezpretensjonalna, pięknie łączy się z lekkimi odmianami angielskich róż. Zapach przekazuje nuty gruszki, karmelu i wina.

Kwitnący Benjamin Britten

Róża angielska w projektowaniu krajobrazu

Austin Roses łączą nostalgiczny kształt piwonii starych róż, gęsty, bogaty aromat z bezpretensjonalnością i zimotrwalością.

Róże kwitną ponownie w sezonie, trzykrotnie w ciepłym klimacie. Kolejną cechą charakteryzującą zdecydowaną większość róż z tej grupy są pięknie opadające pędy. Kwitnienie dorosłego krzaka róży angielskiej (od trzech lat) jest hipnotyzujące. Krzew pokryty kwiatami od góry do dołu i przyciągający aromatem.

Ponieważ róże Austin są najczęściej klasyfikowane jako krzewy (park), są używane do tworzenia wysokich tablic, świetnie wyglądają obok drzew iglastych, bylin zielnych. Połączony w ogrodzie różanym może stanowić tło dla hybrydowych róż herbacianych i róż floribunda. W przypadku sadzenia pojedynczego producent zaleca sadzenie co najmniej czterech krzewów w szachownicę.

Cechy rosnących róż Davida Austina

Rośliny mogą rosnąć jako krzew lub forma pnąca (pnącze). Wszystko zależy od konkretnej odmiany i klimatu. „Angielki” ujawniają swój potencjał po osiągnięciu trzech lat od momentu wylądowania.

Zasady sadzenia róż

Lądowanie

Płatki są cienkie, delikatne, bardzo dobrze znoszą wysoką wilgotność i nasłonecznienie. Dla nich zaleca się wybranie miejsca biorąc pod uwagę lekkie zacienienie w upale. Głuchy odcień prowadzi do rozciągania pędów i słabego kwitnienia.

Hodowcy zalecają sadzenie różnych odmian w grupach, zapewniając, że razem są one harmonijnie połączone kolorystycznie. Aby stworzyć dramatyczny akcent kolorystyczny, D.Austin sugeruje zasadzenie trzech krzewów, zachowując między nimi odległość do pół metra. W praktyce ta metoda się nie sprawdziła. Po 3-4 latach wielkość roślin jest taka, że ​​nie można się nimi opiekować, a same krzewy uciskają się nawzajem.

Dalsza opieka

Opieka nad angielskimi różami nie jest trudna; standardowe procedury należy uzupełnić odcinaniem lub odcinaniem wyblakłych pąków. Nie wszystkie róże są samoczyszczące, zrzucając zwiędłe kwiaty, dodatkowo przycinanie stymuluje układanie nowych pąków kwiatowych.

Prawidłowe usuwanie kwiatów

Podlewanie

Regularność podlewania jest skorelowana z porą roku. Wiosną konieczne jest nawilżenie korzeni, gdy roślina tworzy pąki; w upale wysychanie gleby może wpływać na wzrost i rozwój krzewu. Zaleca się ściółkowanie obszaru korzeni, aby dłużej utrzymać odpowiednią wilgotność gleby dla rośliny. Po deszczach kwiaty, ze względu na obfitość płatków, mogą gnić z powodu nadmiernej wilgoci, należy je wstrząsnąć, aby nie stracić kwitnienia.

Aby podlewanie przyniosło same korzyści, musisz przestrzegać zasad:

• woda u nasady, ponieważ nawilżenie liści wywołuje rozwój chorób grzybiczych;
• raz w tygodniu, w przypadku braku deszczu, wlej wiadro wody pod dorosłą roślinę;
• podlewanie zatrzymuje się do końca lata.

Top dressing

Dorosłe róże wymagają terminowego zapłodnienia. „Angielki” to prawdziwi pracownicy - 4-5-letni krzew produkuje około 200 pąków kwiatowych i więcej w jednej fali kwitnienia. Aby roślina miała wystarczającą siłę, konieczne jest dbanie o odżywianie przez cały sezon:

• wraz z przebudzeniem pąków do gleby należy zastosować nawozy azotowe w celu stymulowania wzrostu korzeni i pędów;
• w okresie pączkowania roślina potrzebuje potasu i fosforu, z reguły stosuje się specjalistyczne złożone nawozy zawierające niezbędne mikro- i makroelementy.

Przycinanie

W zależności od pory roku wykonywane są dwa rodzaje przycinania:

• sanitarne (wiosną);
• formatywny (w sezonie).

Wraz z nadejściem wiosny krzew musi być przygotowany do kwitnienia. Uszkodzone, wysuszone pędy skraca się do żywego drewna (lekko ścięte z zieloną obwódką). Wycinane są również cienkie, słabe i rosnące do wewnątrz gałęzie.

Jeśli róża przezimowała bez strat, możesz natychmiast przystąpić do przycinania formującego.

Celowo przycinanie dzieli się na:

• silny (2/3). Służy do stymulacji wzrostu pędów bocznych i podstawnych;
• umiarkowany (1/2). Wyższe (1-3) pędy pozostają pośrodku, boczne są stopniowo skracane. Następnie kwitnienie występuje na różnych poziomach, tworząc efekt przepełnienia;
• słaby (1/3). W tym przypadku pędy odświeżają się o jedną trzecią w młodych różach lub krzewach o dobrej formie.

Uwaga! Pęd jest cięty pod kątem, który ma tendencję do góry powyżej pąka, który jest skierowany od środka krzewu. Odległość od niej do cięcia musi być zachowana 1,5-2 cm.

Schemat przycinania

Zimowanie

D. Róże Austina są mrozoodporne, dobrze znoszą zimy w oprawie lub bezramowym schronieniu. Przycinanie jesienne nie jest pożądane, liście są odcinane przed schronieniem w pobliżu krzewów, ponieważ zarodniki grzybów i szkodniki hibernują na nich i pochylają się. Odmiany o twardych pędach są pochylane w kilku etapach.

Choroby i szkodniki

Typowe choroby angielskich róż:

• mączniak;
• mączniak rzekomy;
• czarny punkt;
• rdza;
• szara zgnilizna;
• rak bakteryjny.

Patogeny to bakterie i zarodniki grzybów, które żyją w glebie i mogą dostać się do ogrodu różanego z zainfekowaną sadzonką.Rośliny traktuje się glebą i liśćmi ogólnoustrojowymi lekami przeciwgrzybiczymi. Jako środek zapobiegawczy przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego są one traktowane płynem Bordeaux.

Szkodniki:

• mszyca;
• wciornastki;
• rolka liści róży;
• rose sawfly;
• pająk.

W takim przypadku pomocne będą środki owadobójcze i roztoczobójcze; odstraszanie owadów będzie wymagało szeregu zabiegów.

Rose Benjamin Britten jest wspaniałą przedstawicielką Austin's Romantic Rose Gallery. Jej obecność doda uroku każdemu ogrodowi, a wesołe, pachnące kwiaty przyciągną wzrok.