Mięta pieprzowa (Mentha Piperita) - opis rośliny

Mięta (rodzina Lamb lub Lipocyty) to hybryda utworzona z gatunków wodnych i ogrodowych. Popularnie znany jako zimna mięta, mięta pieprzowa, angielska mięta, chill. Pierwsze wzmianki o tym, czym jest mięta, sięgają czasów starożytnego Rzymu. Napar z liści mięty pieprzowej został użyty jako środek odświeżający. Kultura uprawiana jest na działkach ogrodowych i na skalę przemysłową.

Mięta pieprzowa: cechy uprawy i pielęgnacji

Mięta pieprzowa to wieloletnia roślina zielna. Zgodnie z opisem z botanicznej książki referencyjnej ma rozgałęziony włóknisty system korzeniowy i wyprostowaną czworościenną łodygę. Wysokość w zależności od typu waha się od 0,5 metra do 1,5 metra.

Mięta pieprzowa

Łodyga pokryta drobnymi, puszystymi włoskami. Blaszki liściowe są jajowate. Krawędzie są lekko ząbkowane. Kolor blady do ciemnozielonego. W okresie kwitnienia uwalnia kwiatostany w kształcie kolców. Małe fioletowe kwiaty.

Mentha piperita to cenna roślina miododajna. Kultura znalazła zastosowanie w medycynie, kuchni, perfumerii. Rośliny wyróżnia bogata kompozycja makro- i mikroelementów.

Mięta zawiera:

• olejki eteryczne;
• witaminy z grup A, C, PP, B;
• wapń;
• potas;
• magnez;
• sód;
• fosfor;
• żelazo;
• mangan;
• flawonoidy;
• garbniki;
• hesperydyna;
• beain;
• polifenole;
• kwas ursolowy i oleanolowy;
• mentol.

Właściwości lecznicze

Dobroczynne właściwości mięty są liczne i zróżnicowane. Służy do leczenia i zapobiegania wielu chorobom.

Mięta pieprzowa ma działanie uspokajające, przeciwbólowe, przeciwzapalne i antyseptyczne. Pomaga obniżyć temperaturę, zwiększa odporność. Działa tonizująco i odświeżająco. W przypadku zakłóceń przewodu pokarmowego służy do normalizacji trawienia i zwiększenia apetytu. Używany jako środek żółciopędny.

Właściwości lecznicze rośliny są powodem jej dużej popularności.

Wykazano, że mięta pieprzowa jest bardzo skuteczna w leczeniu:

• choroby układu nerwowego;
• bezsenność;
• infekcja drog oddechowych;
• ból gardła, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła;
• choroby jamy ustnej;
• choroby kobiecego układu rozrodczego.

Przeciwwskazania do stosowania

Pomimo niezaprzeczalnych zalet mięta ma szereg przeciwwskazań. Wysoka zawartość olejków eterycznych w kompozycji może wywołać reakcję alergiczną, powodować senność i spowolnić reakcję.

Nie zaleca się używania mięty:

• podczas ciąży;
• podczas laktacji;
• dzieci poniżej 6 roku życia;
• z indywidualną nietolerancją;
• w przypadku niskiego ciśnienia krwi;
• z żylakami;
• ze słabością, utratą siły, sennością.

Metody użycia

Mięta i preparaty na jej bazie mają szerokie zastosowanie. Jego zastosowanie jest najbardziej znane w medycynie.

Zbiór liści mięty do spożycia

Ze względu na swoje właściwości lecznicze roślina jest stosowana w leczeniu i profilaktyce:

• choroby wirusowe i bakteryjne układu oddechowego;
• choroby układu pokarmowego;
• choroby układu sercowo-naczyniowego;
• zaburzenia nerwowe;
• choroby skórne.

Jako stosowany lek:

• wlew wody;
• wlew alkoholu;
• bulion miętowy;
• masło;
• herbata z miętą.

Oprócz tradycyjnej medycyny mięta jest używana w kuchni i kosmetologii.

Różnorodność gatunkowa

Do tej pory znanych jest ponad 25 gatunków i 10 podgatunków mięty pieprzowej (przetłumaczone na łacinę jako Méntha piperíta). Wiele z nich jest aktywnie uprawianych na działkach ogrodowych.

• Kręcone. Mniejszy widok. Wysokość krzewów nie przekracza 80 centymetrów. Różnica polega na kręconych liściach i dużej odporności na mróz. Posiada właściwości lecznicze.
• Jabłko. Niskie i aksamitne, ciemnozielone liście. Ma niewyrażony aromat.
• Długolistne. Odmiana charakteryzuje się potężnymi wysokimi krzewami. Wysokość sięga 1-1,5 metra. Główną różnicą w stosunku do mięty pieprzowej jest wydłużony, zębaty kształt liścia.
• Cytrynowy. Znana jako melisa cytrynowa. Posiada przyjemny cytrynowy zapach. Różni się właściwościami leczniczymi.
• Pachnący. Niska roślina wieloletnia. Posiada przyjemny zapach. Jest aktywnie wykorzystywany w kuchni i medycynie ludowej.
• Dziki. Różnica w stosunku do pieprzu polega na łagodnym aromacie i lekkim działaniu chłodzącym.

Wśród ogrodników znane są musztarda, ogród, pomarańcza, pies, step, woda, koreański, czekoladowy, imbirowy miętowy. Spośród hybryd uprawianych na skalę przemysłową rozpowszechnione stały się: Prilukskaya 6, Medicinal 4, Riddle, Ocharovanie, Udaychanka.

Rosnące funkcje

Mięta to roślina uprawiana wegetatywnie. Typowe metody obejmują:

• podział korzeni;
• kiełkowanie sadzonek;
• wysiew nasion.

Do sadzenia wybrano okres wiosenny. Druga połowa kwietnia - najlepiej nadaje się pierwsza połowa maja. W tym czasie rośliny dobrze zakorzeniają się w nowym miejscu i zaczynają aktywnie rosnąć.

Sadzenie roślin

Podczas uprawy przestrzega się kilku zasad:

• Działka na sadzonki jest przygotowywana z wyprzedzeniem. Jest wykopany i oczyszczony z chwastów. Podczas przygotowywania zaleca się wcześniejsze ułożenie nawozów w glebie.
• Sadząc rośliny wyhodowane z nasion, przykrywa się je folią lub włókniną. Pozwoli to młodym sadzonkom szybko przystosować się do nowych warunków. Lądowiska są otwierane, gdy zagrożenie nocnymi i dziennymi przymrozkami minie całkowicie.
• Mięta pieprzowa negatywnie reaguje na wysoką zawartość azotu w glebie. Podczas karmienia preferowane są kompozycje potażu i fosforu.
• Kultura należy do kategorii pełzania. Aby ograniczyć przerost, wymagany jest stały monitoring. Naturalnym ogranicznikiem są arkusze łupków lub metalowe obręcze osadzone w ziemi.
• Sadzenie roślin poprzez dzielenie korzeni jest dozwolone do połowy sierpnia.

Funkcje opieki na świeżym powietrzu

Zgodnie z opisem mięta to bezpretensjonalna roślina. Uprawa i pielęgnacja na otwartym polu nie wymaga poważnej pracy. Głównym wymaganiem jest przestrzeganie prostych zasad techniki rolniczej. Polegają na terminowym podlewaniu, poluzowaniu gleby i karmieniu:

1. Mięta dobrze rośnie w miejscach oświetlonych, a nie suchych. Rośliny są często uprawiane w półcieniu.
2. Najlepsza jest żyzna, dobrze przepuszczalna gleba.
3. W normalnych warunkach wystarczy podlewać 2 razy w miesiącu. Przy podwyższonych temperaturach powietrza i suszy częstotliwość zwiększa się do 1 raz w tygodniu.
4. Rośliny karmione są wiosną.Do gleby dodaje się mieszaninę superfosfatu, saletry amonowej i soli potasowej. Składniki są pobierane w ilości 250 na każde 10 metrów kwadratowych.
5. Spulchnianie przeprowadza się kilka razy w sezonie, w połączeniu z odchwaszczaniem chwastów.

Cechy uprawy w domu

Do rozmnażania w domu stosuje się nasiona, działki z dorosłych roślin, sadzonki. Hodowla nasion jest jedną z najbardziej pracochłonnych metod. Aby to zrobić, musisz ściśle przestrzegać instrukcji siewu nasion. Najczęstsze jest kiełkowanie sadzonek lub dzielenie krzewów.

Rośnie w domu

Wybierz zdrowe procesy o długości do 20 centymetrów. Sadzonki umieszcza się w wodzie z dodatkiem aktywatora wzrostu. Po pojawieniu się rozgałęzionego systemu korzeniowego sadzonka jest umieszczana w przygotowanej wcześniej doniczce.

Kiełek jest zakopywany i posypywany ziemią. Po posadzeniu roślinę obficie podlewamy wodą. Aby skutecznie wyhodować miętę, zaleca się przestrzeganie kilku zasad pielęgnacji:

1. Temperatura w pomieszczeniu jest utrzymywana od +20 do +25 ℃.
2. Sadzonki są regularnie wentylowane i nawadniane, gdy gleba wysycha.
3. Po każdym podlewaniu gleba jest poluzowana, aby poprawić napowietrzenie gleby.
4. Podczas uprawy mięty z nasion przeprowadza się przerzedzanie w celu usunięcia słabych i pożółkłych kiełków.
5. Sadzonki są dobrze oświetlone. Zimą zapewnione jest dodatkowe oświetlenie.

Dorosłe pędy są pielęgnowane jak inne rośliny domowe - podążają zgodnie ze schematem podlewania, karmienia i spulchniania gleby.

Okres kwitnienia

Okres kwitnienia mięty pieprzowej zależy od regionu uprawy. W regionach południowych jest wcześniej. Kwitnie w połowie czerwca. W regionach centralnych i na północy okres ten jest przesunięty na późniejszy czas. Pierwsze łodygi kwiatowe pojawiają się pod koniec czerwca lub w połowie lipca. Na północy mięta może kwitnąć dopiero na początku sierpnia.

Kulturę wyróżnia długie kwitnienie, które trwa do września. U niektórych gatunków szypułki są zachowane do mrozu.

Mięta pieprzowa podczas kwitnienia

Mięta pieprzowa to roślina zapylana krzyżowo. Głównymi zapylaczami są owady. Po kwitnieniu nasiona dojrzewają w roślinach - małych brązowych orzechach. Nasiona zachowują swoje właściwości przez dwa lata.

Zbieranie i przechowywanie mięty pieprzowej

Do zbioru nadają się rośliny w drugim roku życia. Prace wykonywane są w połowie czerwca lub lipca, kiedy rośliny wchodzą w fazę kwitnienia. Uważa się, że w tej chwili ma najbardziej lecznicze właściwości.

Lepiej jest zbierać roślinę leczniczą rano w suchy dzień. Przed zerwaniem miętę najlepiej przepłukać wodą i pozostawić do wyschnięcia. Wiedząc wszystko o mięcie, jej właściwościach leczniczych i sposobie stosowania, wybierają metodę zbioru.

Zbiór mięty odbywa się na kilka sposobów:

• Zamrażanie. Świeże rośliny myje się, suszy i wkłada do pojemników lub toreb w małych porcjach. Pojemniki są umieszczane w zamrażarce do przechowywania.
• Syrop miętowy. 800 g wody wymaga 500 g cukru. Syrop doprowadza się do wrzenia. Dodaje się do niego miętę i ponownie gotuje. Gorącą mieszaninę przefiltruj przez drobne sito i dodaj sok z połowy cytryny. Kompozycję dokładnie wymieszano i po raz ostatni doprowadzono do wrzenia.
• Nalewka miętowa. Do przygotowania używa się 70 procent alkoholu. Miętę wlewa się do wysterylizowanego pojemnika z alkoholem w stosunku 1:10. Pojemnik umieszcza się w ciemnym, chłodnym miejscu na 10 dni. Pojemnik jest wstrząsany co 1-2 dni. Po 10 dniach pojemnik przenosi się do lodówki na kolejne 3 dni.Następnie nalewkę filtruje się i wlewa do czystego pojemnika do przechowywania.
• Trunek. Do przygotowania napoju potrzebujesz 400 mililitrów alkoholu, 200 mililitrów wody, 1 g skórki cytryny i 6 g suchej mięty. Wszystkie składniki miesza się w jednym pojemniku i podaje przez 2 dni w chłodnym, ciemnym miejscu. Po 2 dniach do nalewki dodaje się syrop sporządzony z 1 kg cukru pudru i 150 mililitrów wody. Mieszaninę miesza się i butelkuje.
• Wysuszenie. Długie łodygi mięty umytej celowo tnie się i zbiera w pęczki o średnicy do 3 cm, które wiesza się w dobrze wentylowanym, ciemnym miejscu.

Zwalczanie chorób i szkodników

Mięta ma słaby układ odpornościowy. Często jest podatny na choroby i inwazje szkodników.

Eksperci identyfikują szereg chorób, które powodują największe szkody dla roślin:

• Rdza. Występuje przy dużej wilgotności, niskich temperaturach lub przy nadmiarze azotu w glebie. Charakteryzuje się tworzeniem się kasztanowej pigmentacji na blaszkach liściowych.
• Mączniak. Główną oznaką uszkodzenia jest pojawienie się płytki nazębnej na liściach o białym odcieniu. W celu zapobiegania chorobie przeprowadza się opryskiwanie siarką koloidalną.
• Więdnięcie wertykalne. Przejawia się zmianą koloru górnych par blaszek liściowych na czarny. W miarę rozprzestrzeniania się choroby roślina umiera.
• Antraknoza. Choroba objawia się tworzeniem brązowych plam na blaszkach liściowych. Aby zwalczyć chorobę, stosuje się opryskiwanie płynem Bordeaux.
• Septoria lub plamienie. Przejawia się w postaci brązowych lub czarnych plam o kanciastym kształcie z czarną obwódką. Aby zwalczyć rozprzestrzenianie się choroby, stosuje się opryskiwanie mieszaniną Bordeaux.
• Przerost. Choroba jest wywoływana przez mykoplazmy. U dotkniętych roślin obserwuje się ustanie wzrostu, zmianę koloru liści. Zaatakowane rośliny zaleca się wykopać i spalić. Zdrowe krzewy przesadza się w nowe miejsce.

Mączniak prawdziwy na mięcie

Spośród szkodników mięta jest najbardziej podatna na uszkodzenia:

• pchła miętowa;
• shchitonoskoy;
• mszyce;
• cykady;
• chrząszcze ryjkowce;
• robak łąkowy;
• śliniący się grosz.

Od szkodników izoluje się niedźwiedzia, gąsienice gałki kapusty, ćmy łąkowej i łopianu. W celu zwalczania szkodników obserwuje się płodozmian, przestrzega się schematu sadzenia i przeprowadza się opryski zapobiegawcze.